Set and String
โครงสร้างข้อมูลแบบเซ็ต
เป็นโครงสร้างข้อมูลแต่ละตัวที่ไม่มีความสัมพันธ์กัน
โครงสร้างข้อมูลแบบสตริง
สตริง เป็นโครงสร้างข้อมูลที่เป็นการรวบรวมโครงสร้างข้อมูลคาร์แรกเตอร์ ซึ่งเป็นตัวอักษรและสัญลักษณ์ต่างๆ เป็นชนิดข้อมูลที่ถูกใช้งานมากชนิดหนึ่ง ภาษาเขียนโปรแกรมหลายภาษาจะกำหนดให้มาใช้งานได้ทันที เช่น ภาษาปาสคาล โครงสร้างข้อมูลแบบสตริงสามารถนำมาประยุกต์ให้เกิดประโยชน์ได้ เช่นการนำไปใช้สร้างโปรแกรมประเภทบรรณาธิการข้อความ หรือโปรแกรมประเภทประมวลผลคำ
ความยาวของสตริง
เป็นการบอกให้ทราบว่าสตริงตัวนั้นมีตัวอักษรหรือความยาวเท่าไร จะกำหนดฟังก์ชั่นเป็น Length ที่ส่งค่าความยาวกลับมา
การกำหนดตัวแปร country แตกต่างกับการกำหนดตัวแปรอะเรย์ เพราะเป็นการกำหนดตัวแปรพอยเตอร์ 4 ตัว
ในการเขียนค่าเริ่มต้น คือ ค่าคงตัวสติง เขียนไว้ในเครื่องหมายวงเล็บปีกกา แล้วข้อมูลในเครื่องหมายคำพูด คือ ค่าคงตัวสติง
ฟังก์ขัน puts() ใช้พิมพ์สตริงออกทางจอภาพ โดยการผ่านแอดเดรสของสตริงไปให้เท่านั้น
อะเรย์ของสตริงทียาวเท่ากัน
อะเรย์นี้ถือเป็นอะเรย์ที่แท้จริง และสามารถกำหนดได้ทั้งเมื่อมีการให้ค่าเริ่มต้น และกำหนดเป็นตัวแปร โดยดำเนินการตามแบบอะเรย์ 2 มิติ การกำหนดตัวแปนลักษณะนี้จะแตกต่างกับการกำหนดตัวแปรแบบความยาวไม่เท่ากัน ตรงที่ ในแบบความยาวไม่เท่ากัน ท้ายของสตริงจะเติม null character ให้เพียงตัวเดียว แต่ในแบบความยาวเท่ากัน จะเติม null character ให้จนครบทุกช่อง
การดำเนินการเกี่ยวกับสตริง
จะมีฟังก์ชันที่อยู่ในแฟ้ม ข้อมูล stdio.h เก็บอยู่ใน C Library อยู่แล้วสามารถนำมาใช้ได้ โดยการใช้คำสั่ง #include ในการเรียกใช้ เช่น
- ฟังก์ชัน strlen(str) ใช้หาความยาวของสตริง
- ฟังก์ชัน strcpy (str1,str2) ใช้คัดลอกข้อมูลจากสตริงหนึ่งไปอีกสตริงหนึ่ง
- ฟังก์ชัน strcat (str1,str2) ใช้เชื่อมต่อข้อความ 2 ข้อความเข้าด้วยกัน
- ฟังก์ชัน strcmp(str1,str2) ใช้เปรียบเทียบข้อความ 2 ข้อความว่ามีค่าเท่ากันหรือไม่
โครงสร้างข้อมูลแบบเซ็ต
เป็นโครงสร้างข้อมูลแต่ละตัวที่ไม่มีความสัมพันธ์กัน
โครงสร้างข้อมูลแบบสตริง
สตริง เป็นโครงสร้างข้อมูลที่เป็นการรวบรวมโครงสร้างข้อมูลคาร์แรกเตอร์ ซึ่งเป็นตัวอักษรและสัญลักษณ์ต่างๆ เป็นชนิดข้อมูลที่ถูกใช้งานมากชนิดหนึ่ง ภาษาเขียนโปรแกรมหลายภาษาจะกำหนดให้มาใช้งานได้ทันที เช่น ภาษาปาสคาล โครงสร้างข้อมูลแบบสตริงสามารถนำมาประยุกต์ให้เกิดประโยชน์ได้ เช่นการนำไปใช้สร้างโปรแกรมประเภทบรรณาธิการข้อความ หรือโปรแกรมประเภทประมวลผลคำ
ความยาวของสตริง
เป็นการบอกให้ทราบว่าสตริงตัวนั้นมีตัวอักษรหรือความยาวเท่าไร จะกำหนดฟังก์ชั่นเป็น Length ที่ส่งค่าความยาวกลับมา
การกำหนดตัวแปร country แตกต่างกับการกำหนดตัวแปรอะเรย์ เพราะเป็นการกำหนดตัวแปรพอยเตอร์ 4 ตัว
ในการเขียนค่าเริ่มต้น คือ ค่าคงตัวสติง เขียนไว้ในเครื่องหมายวงเล็บปีกกา แล้วข้อมูลในเครื่องหมายคำพูด คือ ค่าคงตัวสติง
ฟังก์ขัน puts() ใช้พิมพ์สตริงออกทางจอภาพ โดยการผ่านแอดเดรสของสตริงไปให้เท่านั้น
อะเรย์ของสตริงทียาวเท่ากัน
อะเรย์นี้ถือเป็นอะเรย์ที่แท้จริง และสามารถกำหนดได้ทั้งเมื่อมีการให้ค่าเริ่มต้น และกำหนดเป็นตัวแปร โดยดำเนินการตามแบบอะเรย์ 2 มิติ การกำหนดตัวแปนลักษณะนี้จะแตกต่างกับการกำหนดตัวแปรแบบความยาวไม่เท่ากัน ตรงที่ ในแบบความยาวไม่เท่ากัน ท้ายของสตริงจะเติม null character ให้เพียงตัวเดียว แต่ในแบบความยาวเท่ากัน จะเติม null character ให้จนครบทุกช่อง
การดำเนินการเกี่ยวกับสตริง
จะมีฟังก์ชันที่อยู่ในแฟ้ม ข้อมูล stdio.h เก็บอยู่ใน C Library อยู่แล้วสามารถนำมาใช้ได้ โดยการใช้คำสั่ง #include ในการเรียกใช้ เช่น
- ฟังก์ชัน strlen(str) ใช้หาความยาวของสตริง
- ฟังก์ชัน strcpy (str1,str2) ใช้คัดลอกข้อมูลจากสตริงหนึ่งไปอีกสตริงหนึ่ง
- ฟังก์ชัน strcat (str1,str2) ใช้เชื่อมต่อข้อความ 2 ข้อความเข้าด้วยกัน
- ฟังก์ชัน strcmp(str1,str2) ใช้เปรียบเทียบข้อความ 2 ข้อความว่ามีค่าเท่ากันหรือไม่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น